بزرگترین موزه تایتانیک، 10 آوریل درست 100 سال پس از غرق شدن این کشتی عظیم، با حضور فرزندان قربانیان و نجات یافتگان حادثه، افتتاح می شود.

این مراسم همزمان با صدمین سالگرد غرق شدن این کشتی عظیم و مرگ 1517 نفر از خدمه و مسافرین آن ، در سال 1912 برگزار می شود.
در این موزه، ماکت بزرگی از کشتی، بقایای کشتی غرق شده و عکس های این فاجعه به نمایش در می آید.

گفتنی است، مسئولین این موزه که نام آن را موزه "شب یادبود" گذاشته اند، معتقدند که با برپایی این موزه، کاری ورای یک یادبود انجام می شود
آر ام اس تایتانیک (به انگلیسی: RMS Titanic) کشتی بخار بزرگی بود که در چهاردهم آوریل 1912، در هنگام سفر از بندر ساوتهمپتون انگلیس به نیویورک آمریکا به علّت تصادف با کوه یخ غرق شد و نزدیک به 1725 نفر از مسافران آن جان خود را از دست دادند.

طراح اصلی این کشتی بزرگ، مهندس ایرلندی، توماس اندروز و ناخدای کشتی کاپیتان ادوارد جان اسمیت بود. مدیر شرکت دریایی ستارهٔ سفید (صاحب کشتی تایتانیک) بروس ایزمای فرار کرد و زنده ماند. شمار 705 نفر از 2300 نفری که در کشتی بودند زنده ماندند.

یکی از مسافرانی که نجات یافت ایملی ریچاردز بود که بعدها گفت : “صحنهٔ غرق شدن مسافران یکی از ترسناک‌ترین صحنه هایی بود که تا به حال دیده بودم

ساخت تایتانیک در یکی از کارخانجات کشتی‌سازی شهر بلفاست در ایرلند شمالی در سال 1909 میلادی اغاز شد و در 1912 پایان یافت. در ساخت تایتانیک بیش از 15000 هزار کارگر فعالیت داشتند. تایتانیک بزرگترین کشتی دنیا بود. وزن آن 52٫310 تن، طول آن 265 متر و ارتفاع آن 28 متر بود. تایتانیک دارای 3 ابر موتور بود که می توانست کشتی را با حداکثر سرعت 43 کیلومتر بر ساعت حرکت دهد.

در طراحی تایتانیک از بهترین تکنیک‌های روز و تدابیر امنیتی و ضد غرق شدن بهره‌گیری شده بود. تایتانیک دارای 15 در امنیتی بود که با بسته شدن آنها امکان نفوذ اب به قسمت‌های دیگر وجود نداشت. به نظر طراحان و مهندسان، ضریب بالای ایمنی باعث میشد که تایتانیک هرگز غرق نشود.

این کشتی دارای 3 کلاس (درجه) مختلف برای حمل مسافر بود: درجه یک برای افراد ثروتمند، درجه دو برای طبقه متوسط و درجه 3 که برای کسانی که امکان مالی برای مسافرت لوکس نداشتند. بخش درجه سه در بخش زیرین بدنه کشتی قرار داشت بود.